[Escritos] A meiga

Arrebuxada entre peles e mantas, semellaba espertar. Aquela bela moza, que daba voltas 
no seu leito, mentres boquexaba. De ollos azuis e longos cabelos azibache, e fermosa como 
ningunha outra. Ningén se decataría da súa idade, a non ser que a coñecese. Pois ela tiña polo menos seis séculos. É que Elvi, era meiga. A luz entraba pola fiestra, e deixaba entrever un prado verde das terras do Monfero nunha mañá fría e luminosa de principios de outono.