[Reflexión] Portas

As veces, por moito que loites nunha dirección. Que poñas esforzo e gañas nela. Há portas polas que nom podes pasar. Cecais nom esteas listo, ou nom sexa o momento. O destino ten caprichos, que as veces van no noso favor...

[Poesía]

Non recomendado se non aturas o postmodernismo

"hai cousas peores que vervos caer redondos
mentres as putas escriben cartas a ninguén
e as luces das gasolineiras fan crack
e as formigas non poden levantar a vista da súa decadencia
e os cans cantan polas suicidas e as putas
e fodemos cos veciños enriba das alfombras
e os policías desinfectan as neuronas de xeito automático
e amence nun tren
e os cabalos morren sen eguas que se liberasen deles
e o microclima das peles dos amantes incertos se esgota no borde do tellado
e te estremeces e non tes nin idea de qué dicir"

Samuel L. París - Anarquista, sexual e necrófilo

Preocupate si comienzo a comportarme como "los demás", eso significa que algo no anda bien

miramos sin ver,
se nos va la chispa

[Reflexion]

Sin duda, lo que abunda en este mundo es la mierda. No solo mierda como objeto, si no como sentimiento, como forma.
El mundo no esta hecho de putas suaves y limpias como nos dicen en la tele. El mundo esta sucio, manchado. Como si fueses un relato oscuro y deprimente. Pero esa es la verdad. Y quie trate de esconderla feixista o ignorante.
El mundo es sucio, cojones.

PD: Escribir borracho resulta en otra forma, los ecos no son distintos,  solo la forma de describirlos

[Reflexión]

Poco a poco fuí entendiendo la vida. Solo hay una partida. Si dejas de luchar un segundo es Game Over. Has de continuar como si todos los días fuesen el último, dar lo mejor de ti a cada momento.

[Reflexión] Traidor a mi propia causa

En ocasiones las decisiones que tomamos acaban siendo un verdadero problema. El pasado siempre llama a tu puerta...

[Escritos] Alá no monte

"Mellor, que había señoras que só ían ó médico a falar"

Soaba como unha persoa que non quere recoñecer un erro e se autoconvence a si mesmo ou o dicía de verdade? Non houbo unha resposta. As tres persoas que compartían a barra do bar calaron. De incredulidade ou asentemento? Entre elas o fillo, máis vivo ca un raposo que estes cazadores adoitan a perseguir, tamen o ouviu e gardou esta frase dentro do seu maxín que cando es cativo é coma unha esponxa. Dará creto o que seu pai anuncia coma verdade?

Un intre despois aparece un rapaz por unha porta. Pola conversa parece que os rapaces fora compañeiros nunha escola, máis agora o que saíu pola porta cambiouse a outra. Este rapaz vai arrepeinado e cun xarseiciño gris. Nada que ver co chaquetón e estar co seu pai no monte dende a mañá cedo soñando con ter unha escopeta. Tampouco falan o mesmo, pero enténdense, aínda que non parecen amigos.

[Reflexión]

Que fue de aquel joven que se escondia debajo de una capa de chuleria y seguridad en si mismo. Que tomaba las decisiones de forma impulsiva, sin importarle nada ni nadie pero que era capaz de imponerse una propia disciplina y doblegar su voluntand. Sin embargo ahora cuesta el cambio, la preocupacion es constante por todo, el miedo al mundo al que nos mostramos sin capas nos hace cometer errores. ¿Nos hacemos viejos o simplemente cambiamos?

[Reflexión]

Como los sueños se escapan y derrepente cambia nuestra forma de ver el mundo. Tampoco se siente lo mismo. La ilusión se deshace con el paso del tiempo y nos queda este sabor insípido al que llaman vida. Pero yo no quiero vivir así, quiero algo mejor.

[Escritos] A meiga

Arrebuxada entre peles e mantas, semellaba espertar. Aquela bela moza, que daba voltas 
no seu leito, mentres boquexaba. De ollos azuis e longos cabelos azibache, e fermosa como 
ningunha outra. Ningén se decataría da súa idade, a non ser que a coñecese. Pois ela tiña polo menos seis séculos. É que Elvi, era meiga. A luz entraba pola fiestra, e deixaba entrever un prado verde das terras do Monfero nunha mañá fría e luminosa de principios de outono.